Tiësto brengt tienduizend man in Den Haag in trance

door Leo van der Velde

Op het Capital Dance Event vulden bijna tienduizend feestvierders zaterdagnacht de zalen van het Nederlands Congres Centrum.
In de orkaan van felgroene en -rode laserstralen en house raakte één bezoeker wat voortanden kwijt. Voor de rest kan burgemeester Deetman terugkijken op een 'vet' evenement voor jongeren.
 
Stralende gezichten na een superlange feestnacht.
(foto Nico Schouten)

DEN HAAG | Honderden jongeren staan in een miezerig regentje om twee uur 's nachts in een lange rij voor de kassa's van de Statenhal. Beetje duwen, maar binnen stormt het pas echt. Golven van technotrance, opgebouwd in volume, brengen duizenden in een euforie. De immense speakers lijken te detoneren door de zweterige baseline.
De wachttijd van twintig minuten om een kaartje van 35 euro te kopen wordt veroorzaakt door de strenge toegangscontrole. Iedereen wordt gefouilleerd. "Het werkt wel", zegt Jake Hampel, de baas van beveiligingsbedrijf Star Services Consultancy . "Des te minder last heb je binnen."
Wie de haag van breedgeschouderde portiers is gepasseerd, ontsnapt niet aan de onderzoekende blik van John Jespers van Narcotica Haaglanden. Hij kent de meesten van de pillendraaiers maar spreekt ook later die nacht nog van een 'leuk feestje'.
Het publiek geeft zich helemaal over aan het overweldigend geluid dat met de snelheid van het licht door de zaal knalt. Niemand kan blijven stilstaan bij de symfonie die bij sommigen voor tranen in de ogen zorgt.
Te midden van felgroene en (voor het eerst) ook rode jaglaserstralen staat dj Tiësto op het podium. Naar eigen zeggen met vlinders in zijn buik dirigeert hij de partypeople en het vinylconcert. Recht in het hart van velen. Hoewel hij is uitgeroepen tot de beste dj ter wereld heeft Tiësto zeker een uur nodig om een melodieuze overgang te vinden tussen de muziek van zijn voorgangers en de remixen die hij voor zijn uitzinnige fans in petto heeft. "Tijs begint altijd klote", probeert David Lewis boven het kabaal uit te komen.
Ineens krijgt Tïësto zijn vorige manager tussen het publiek in de gaten en wenkt. De dansende menigte merkt daarvan niets, maar het weerzien tussen de twee blijkt emotioneel. "Super", zegt Lewis met een brok in zijn keel. "Net zo'n gevoel als je krijgt bij een ex-vrouw. En hoor maar, nu doen ze wat hij wil. Tijs is niet voor niets de nummer één." Dj Stef slaagt er ook in om de voor één nacht naar een wodkamerk vernoemde Karel Willinkzaal te laten kolken.
Ramona van Gennep, de enige vrouw in de Capital-organisatie, kijkt tóch zorgelijk. Alle dj's maken meer uren omdat collega Paul van Dyk nog steeds ziek in zijn hotelkamer zit.

'Dit soort feesten zet Den Haag op de kaart'

DEN HAAG | In het gekrioel lopen de makkers van Jan Willem Keus die op de site http://www.drinkenendansen.nl het Haags uitgaansleven in beeld brengen.
Studenten nog en dus prijken daarop vooral foto's van rondborstige meisjes. Niet iedereen is daar echt blij mee, zoals een 26-jarige medewerkster uit het sociaal werk die door haar vriendinnen chocodraak wordt genoemd. "Op je werk ben je toch anders", sputtert de Haagse tegen terwijl Diana en Amanda roepen dat ze juist wél op de foto moet gaan. Dronken meisjes steken hun tong uit. Hun vriendjes kijken onverschillig. Filmacteur Robbie Rutten, kale schedel, plukje haar tussen kin en lip, heeft alleen oor voor de dwingende synthesizerakoorden.
Vanaf de vip-tribune tuurt communicatiemanager Ellen Struik van het Nederlands Congres Centrum naar de dance-scene. "Dit is goed voor de stad. En uiteraard voor ons. Met zulke feesten zet je Den Haag op de kaart."
Kwart over vijf 's morgens kan ook dj Michel de Hey achter de draaitafel geen minuut stilstaan. Wijst met zijn rechtervinger in de lucht terwijl de volumeknop naar het hoogste streepje gaat. Slank, bijna mager, veegt hij het sluike haar van zijn voorhoofd en kijkt achterom. Knikt naar René Mulder van Club Exposure, die er is voor MC Paul T. De Hey roept schaterend dat het een topnacht is. Terwijl door de power van de deep house bij de jongens en meisjes in de voorste gelederen de broekspijpen om de benen fladderen, tettert Mulder in Pauls oor dat hij flashbacks heeft van de Rave the City-feesten van vroeger. In de donkerte aan hun voeten staren dansende tieners met opengesperde ogen in de laserstralen. Zo te zien gloort bij twee kale gabbers, die uit de toon vallen, een duister gevoel.
Toch blijkt tegen half zeven de zes man sterke EHBO-ploeg bijna ingedut. "Normaal krijgen we op een dancefeest als dit met zo'n tienduizend partygangers zeker zestig mensen binnen", vertelt Jan Krul achter de coulissen. "Het is vannacht superrustig. We hebben ons zitten vervelen. Echt, daar zijn we juist blij mee. Bij een kleine schermutseling is één meneer een paar voortanden kwijtgeraakt. Dat vind ik erg, maar op tienduizend mensen is dat niet veel."